PENSAMENTOS

Que fermoso e recordar as persoas que faltan, con cariño,con tenrura,con amor,con nolstalxia por non poder velas mais pero o mesmo tempo con alegría por saber que despois de todo o vivido van a estar ben,e que dende algun lugar do mundo seguiran sempre con nos,dende a distancia, ou non,pero moi dentro dos nosos corazons seguro que sempre estaran.E triste saber que pouco a pouco as persoas que un quere marchan,quizais para un mundo mellor?non se sabe...so hai que pensar que mentres estiveron aqui un disfrutou delas,cada un a sua maneira,porque non todos somos iguais,non todos expresamos os nosos sentimentos da misma maneira o cal non quere decir que se queira mais ou menos a un amigo,a un familiar a calquer persoa.Penso que cada un ten que estar tranquilo ca sua conciencia,cosidero moi importante, para poder vivir tranquilo.
Quero os meus,a xente que sempre esta ahi cando se necesita e un estar tamen ahi cando o necesitan, eso pareceme fermosìsimo.Non existe o tempo de separación, si non o estar nese momento de necesidade,ahi e onde verdadeiramente se coñece as persoas.Dou moitas gracias a esas persoas,unhas amigas outras a miña familia,a que adoro,por estar sempre ahi,aveces inda que sexa dende a distancia,agradecese un cariño,unhas palabras,unha mensaxe,cal quera cousiña me fai feliz.
Agora penso na miña nena,esa pequena ardilliña que pouco a pouco vai crecendo e me vai camelando cada dia mais coas suas cousiñas,porque cada dia aprende algo novo,bo ou malo,pero novo.E a persoiña que mais QUERO no mundo,quero disfrutar cada segundo dela,porque enseguida medrara,e me dira"mama dame cartos para sair"y eu na casiña esperando preocupada,claro,jajjaajja.Miroa e hai veces que non podo crer que salira de dentro de min,do amor de super papi e meu.Queroo,queroo como o primeiro dia que o coñecin.Son moi feliz porque teño unha familia da que non podo dar queixa apersar de ser un pouco desastre,jijijijij.Son puro despiste,pero...quen e perfecto?jijijiji.Espero ir mellorando,jiiiji,prometo.
Tamen penso nos meus sobriniños,votoos de menos,pero cando me da a arroutada de velos collo o meu canario e a miña pequerrecha e arrinco cara Perillo,ese lugar fermoso o que voto tanto de menos,pero que de vez en cando vou visitar,inda que sexa fugaz y aproveito tamen para ver o resto da familia ca que tanto me gusta estar e compartir xantar,risas,paseos esa compañia que non sempre se pode ter pero que sempre estan con dalgun xeito.
Van ser as tres da maña y o sono estase apoderando de min,solo son pensamentos escritos,quizais non moi ben expresados pero saidos do corazon e sinceros nunha noite un pouco noltalxica.So unha ultima cousa,QUEROVOS MOITISIMO A TODOS!!!!!!
Ata outra...